کیم گفت که برندها اغلب زمانی تصمیمات عجولانه می گیرند که تصور می کنند دیگر نمی توانند به ویروسی شدن دست یابند. او گفت که بازاریابان به جای تلاش بیش از حد برای پاسخگویی به تقاضا، ابتدا باید با این مشتریان جدید بالقوه خارج از پلتفرم‌های اجتماعی درگیر شوند. Nectar زمانی که برای اولین بار در فضای مجازی منتشر شد، یک شماره تلفن نام تجاری تنظیم کرد تا مخاطبان جدید خود را بهتر درک کند و بازخورد مستقیم مصرف کننده را دریافت کند.
Jayde Powell، خالق محتوا و بازاریاب که با برندهایی مانند Netflix و Peacock کار کرده است، گفت که برندها باید با این فرض که هر محتوایی ممکن است ویروسی شود، پست کنند. او گفت که برای آماده شدن برای موج ناگهانی توجه، بازاریابان می‌توانند یک صفحه فرود برای جمع‌آوری ایمیل‌ها راه‌اندازی کنند، که پس از آن فضایی برای برندها خواهد بود تا یک خبرنامه ارسال کنند تا خدماتی را که واقعاً می‌توانند و نمی‌توانند ارائه کنند، ارائه کنند.
در حالی که کیم گفت Nectar در روزهای اولیه خود سعی کرد خیلی سریع رشد کند، بنیانگذار همکار با درک اینکه تبلیغ یک محصول هرگز برای درگیر نگه داشتن مصرف کنندگان در شبکه های اجتماعی کافی نیست، حضور اجتماعی خود را حفظ کرد. اعضای تماشاگر به نقش کیم در تخریب کلیشه‌های آسیایی-آمریکایی علاقه مند بودند و Nectar همچنان با پادکست مصاحبه بدون فیلمنامه و فیلتر نشده تحت تأثیر خود، مدل اقلیت را به چالش می‌کشد.
کیم که بیشتر بر ایجاد عشق بلندمدت به برند تمرکز کرده است، گفت: «این افزایش ناگهانی در فروش احساس خوبی دارد، اما وقتی همه چیز به پایان می‌رسد، شما شروع به حدس زدن می‌کنید.»
او افزود: «برندها باید برای ارزش و ثبات بیش از امید به ویروسی شدن تلاش کنند.
حفظ تواضع
مصرف‌کنندگانی که با سفارش‌های دقیق کارمندان رستوران‌ها را مختل می‌کنند چیز جدیدی نیست – توئین‌ها به دلیل بمباران باریستاهای استارباکس با درخواست‌های فراپوچینو برای “منوی مخفی” بدنام هستند – اما فشار بر کارمندان برای برآورده کردن خواسته‌های مصرف‌کننده تنها توسط پلتفرم‌هایی با پتانسیل افزایش یافته برای ویروسی شدن تشدید شده است.