من در حال حاضر به ترکیه سفر می کنم و با وجود اینکه فقط چند روز با شروع تعطیلات فاصله دارم و می توانم وقتم را بیرون از خانه با نوازش گربه های خیابانی استانبول بگذرانم، من یک روزنامه نگار هستم. نمی توانم به اخبار فناوری اطرافم توجه نکنم. و سال 2023 در واقع سال بزرگی برای ترکیه است، اما نه تنها به این دلیل که صدمین سالگرد این جمهوری است و انتخابات پرمخاطره ای در پیش است. از نظر فناوری، امسال سالی است که این کشور اولین خودروی برقی داخلی خود را که نماد رشد اقتصادی آینده است، آغاز می کند.
در سال 2018، پنج شرکت از تاثیرگذارترین شرکت های ترکیه، Togg، اولین سازنده خودروهای برقی این کشور را تشکیل دادند. پس از چند دور تأخیر، سرانجام انتظار می‌رود خودروهای برقی ساخته شده توسط تاگ امسال وارد بازار شوند، و در حال حاضر بسیار محبوب به نظر می‌رسند: همین هفته گذشته، شرکت قرعه‌کشی قرعه‌کشی را انجام داد که 20000 نفر را برای اولین دسته از مالکان انتخاب کردند. از حدود 180000 متقاضی (اولین خودرو روز دوشنبه به رئیس جمهور ترکیه، رجب طیب اردوغان، که تاگ را به پروژه سیاسی مهم خود تبدیل کرده است، تحویل داده شد.)
پس از کار بر روی توضیح دهنده من در مورد چگونه چین صنعت خودروهای برقی پیشرو در جهان را ساختمن می‌توانم شباهت‌های زیادی بین راهی که چین طی کرده و مسیری که اکنون ترکیه در آن قرار دارد، ببینم. هر دو کشور نیروگاه های تولید خودرو هستند اما از ماندن در انتهای زنجیره تامین خودرو راضی نیستند. خودروهای برقی این شانس را برای ورود به بازاری جدید و با رشد سریع فراهم می‌کنند، بازاری که می‌تواند صنعت خودروسازی سنتی را مختل کند و به بخش مهمی از انتقال انرژی جهانی تبدیل شود. تفاوت این است که چین در حال حاضر چند دور به مسابقه خودروهای برقی رسیده است، در حالی که ترکیه به تازگی وارد آن شده است.
اما ارتباطات مادی بیشتری بین دو کشور وجود دارد. راه اندازی کسب و کار خودروهای برقی از ابتدا سخت است. ساخت باتری – مهمترین بخش یک EV – حتی سخت تر است. به همین دلیل است که ترکیه به تنهایی پیش نمی‌رود و در عوض با Farasis، یکی از شرکت‌های برتر باتری‌سازی چین، درست پشت سر رهبران صنعت مانند CATL، BYD و CALB، شریک می‌شود. در سال 2019، Togg و Farasis یک سرمایه گذاری مشترک به نام SIRO تشکیل دادند که هر کدام 50 درصد از سهام را به خود اختصاص دادند تا یک کارخانه باتری در Gebze ترکیه بسازند که باتری های لیتیوم یونی را برای تامین انرژی خودروهای الکتریکی Togg تولید می کند.
Farasis تنها شرکت فناوری چینی نیست که به ترکیه راه پیدا کرده است. در ماه ژانویه، یک روزنامه ترکیه ای گزارش داد که علی بابا قصد دارد بیش از یک میلیارد دلار برای ساخت یک مرکز داده و یک مرکز لجستیک در ترکیه سرمایه گذاری کند. علی بابا مالک بزرگ‌ترین شرکت تجارت الکترونیک ترکیه، Trendyol است و اپلیکیشن خرید خارج از کشور آن، AliExpress اغلب پربارگیری‌ترین برنامه رایگان در فروشگاه Google Play ترکیه است. وال استریت ژورنال در دسامبر گزارش داد که شین، یکی دیگر از بازیگران مهم چینی در صنعت فست مد، پس از یک دهه تولید انحصاری در چین، تولید خود را در ترکیه آغاز کرده است.
جای تعجب نیست که این شرکت ها ترکیه را انتخاب می کنند، با توجه به اینکه ترکیه همیشه روابط اقتصادی نزدیکی با چین داشته است. این کشور نقش مهمی در طرح کمربند و جاده پکن ایفا می‌کند و این نقش از زمان آغاز جنگ روسیه و اوکراین که لجستیک راه‌آهن از طریق روسیه را کمتر قابل اعتماد کرد، تقویت شده است.
اما ترکیه همچنین مهم است زیرا با قرار گرفتن در تقاطع اروپا و آسیا، می تواند نقطه ورود شرکت های فناوری چینی باشد که قصد ورود به بازار اروپا را دارند.
صنعت EV نمونه خوبی از آن است. شرکت‌های باتری‌سازی چینی با مقاومتی مواجه شده‌اند که تلاش می‌کنند در ایالات متحده نفوذ کنند. به عنوان مثال، زمانی که غول باتری چینی CATL در ماه فوریه با فورد برای ساخت باتری های برقی در میشیگان قراردادی منعقد کرد، سناتور مارکو روبیو بلافاصله از کمیته سرمایه گذاری خارجی در ایالات متحده درخواست کرد که این قرارداد را بررسی کند و همچنین به دنبال ممنوعیت دریافت شرکت های خودروهای الکتریکی شد. اگر از فناوری‌های چینی استفاده می‌کردند، اعتبار مالیاتی دریافت می‌کردند.