این توسط تیمی از محققان دانشگاه استنفورد ایجاد شد که الکترودهای پوست الکترونیکی نرم را در مغز موشها کاشته و سیگنالهای الکتریکی را از قشر حرکتی حیوانات، ناحیهای از مغز که مسئول انجام حرکات ارادی است، ثبت کردند. حیوانات پاهای خود را در پاسخ به سطوح مختلف فشار ثبت شده توسط مغز، بسته به شدت فرکانس تحریک، تکان دادند و نشان داد که پوست الکترونیکی قادر به تشخیص سطوح مختلف فشار به همان روشی است که حیوانات و انسانها میتوانند انجام دهند. به طور معمول
این تیم میگوید این کار میتواند منجر به ساخت پروتزهای بهتر شود و میتواند به ساخت روباتهایی کمک کند که احساسات انسانمانند را حس کنند. این تحقیق در مقاله ای در Science Today منتشر شده است.
ژنان بائو، استاد مهندسی شیمی در دانشگاه استنفورد، که روی این پروژه کار میکرد، میگوید: «رویای ما این است که یک دست کامل بسازیم که در آن چندین حسگر داشته باشیم که بتواند فشار، فشار، دما و ارتعاش را حس کند. سپس ما میتوانیم یک حس واقعی را ارائه دهیم.»
فقدان بازخورد حسی یکی از اصلیترین دلایلی است که افراد از استفاده از پروتز خودداری میکنند، زیرا میتواند باعث ناامیدی کاربران شود.
اگرچه پوستههای الکترونیکی قبلی از حسگرهای نرم برای حس لامسه استفاده میکردند، اما مجبور بودند برای تبدیل آنها به سیگنالهای الکترونیکی قابل اندازهگیری به اجزای خارجی سفت و سخت تکیه کنند. چنین سیستم هایی تمایل دارند افراد را از حرکت طبیعی محدود کنند. این پوست الکترونیکی جدید کاملاً نرم است که می تواند به جلوگیری از این مشکل کمک کند.
Silvestro Micera، دانشیار مهندسی عصبی در موسسه فناوری فدرال سوئیس، می گوید: این واقعیت که پوست الکترونیکی نازک و نرم است و از قدرت کمی استفاده می کند، آن را برای افرادی که در زمینه پروتز کار می کنند یک چشم انداز هیجان انگیز می کند. روی پروژه کار نمی کند
او می گوید: «ما باید آن را در یک پروتز واقعی ببینیم. “این به وضوح مرحله بعدی است.”