اما افراد کاملاً واکسینه شده در مشاغل “پرخطر” ، به این معنی که شانس بیشتری برای قرار گرفتن در معرض این ویروس دارند ، لزوماً در معرض خطر بیشتری برای بیماری قرار ندارند حتی اگر به ویروس مبتلا شوند. این تمام هدف واکسیناسیون است – بنابراین حتی اگر در معرض ویروس قرار نگیرید ، خیلی مریض نخواهید شد.
اما شغل “پرخطر” یک تعریف روان است. در حال حاضر الزام فدرال برای واکسیناسیون کارکنان مراقبت های بهداشتی وجود دارد و مدارس بیشتری به کارکنان و دانش آموزان واجد شرایط نیاز دارند تا واکسینه شوند. بنابراین طنز اینجاست: اگر قبلاً کاملاً واکسینه شده اید ، بیشتر در مشاغل “پرخطر” قرار دارید زیرا همکاران یا دیگران که از خانه شما وارد می شوند واکسینه نشده اند یا نمی توانند واکسینه شوند. واکسن بزنید ، و دیگر در شغل پرخطر نخواهید بود!
بنابراین برای CDC مشکل است. ACIP (کمیته مشورتی در مورد اقدامات ایمن سازی) فکر نمی کرد افراد سالم ، صرف نظر از اینکه در کجا کار می کنند ، هنوز برای محافظت از خود به دوز تقویت کننده نیاز دارند. حفاظت از واکسن ها در برابر بیماری های شدید و بستری شدن در گروه های سنی بالا باقی مانده است. و حتی اگر یک دوز تقویت کننده ممکن است سطح آنتی بادی را بیشتر افزایش دهد ، مشخص نیست که آیا برای محافظت در برابر COVID-19 شدید مورد نیاز است و آیا این باعث کاهش انتقال ویروس می شود یا خیر.
ما می دانیم که برخی از افراد هنوز به دوره اولیه واکسیناسیون دسترسی ندارند. آیا ارائه تقویت کننده ها منطقی است ، در حالی که ما حتی همه کسانی را که می خواهند در آمریکا واکسن تزریق کنند واکسینه نکرده ایم؟
اگر هنوز جیب بزرگی از افراد واکسینه نشده داریم ، دوزهای تقویت کننده چندان کارساز نخواهد بود. این افراد باید تمرکز فوری ما باشند. برای دسترسی به جامعه نیاز به منابع دارد تا بتوانند واکسن ها را به کسانی که نمی توانند مرخصی کار داشته باشند یا در محله های روستایی یا کم منابع زندگی می کنند ، دسترسی داشته باشند و به اخبار یا اطلاعات علمی معتبر دسترسی ندارند.
در حال حاضر کمبود پرستار ، داروساز و کارمند بهداشت جامعه وجود دارد. آیا ما منابع لازم برای برنامه ریزی دوزهای تقویت کننده و دستیابی به واکسیناسیون را نداریم؟
آیا می توانید به ما بگویید که چگونه تصویر اخلاقی از آخرین باری که در ژانویه صحبت کردیم تغییر کرده است؟ آیا دولت بایدن متعهد می شوند نیم میلیارد واکسن دیگر اهدا کنند حساب را عوض کنم؟
مأیوس کننده است که بیش از 18 ماه پس از اعلام همه گیری ، ما هنوز به چیزی که من آن را همبستگی رابطه ای می نامم نرسیده ایم ، تا جامعه جهانی برای ارتقای منافع مشترک با یکدیگر همکاری کنند تا مطمئن شوند هیچ کس عقب نمانده است. اهداء از هیچ چیز بهتر است ، اما کشورهای فقیرتر در امانت کشورهای ثروتمند هستند. بسیاری از این 500 میلیون دوز Pfizer تا اواخر سال آینده نمی رسد. اگر برای آمریکاییانی که دسترسی به مراقبت های بهداشتی بهتری دارند ضروری است که در اسرع وقت واکسینه شوند یا حتی دوز تقویتی را دریافت کنند ، چگونه بعداً در سال آینده قابل قبول تلقی می شود؟ این بدان معناست که بسیاری از مردم در کشورهای فقیرتر اولین تزریق خود را تا بیش از 18 ماه پس از انتشار اولین دوزهای ایالات متحده انجام نمی دهند.
نابرابری که ما ایجاد می کنیم و اجازه می دهیم به سادگی وحشتناک است. و واکسن Pfizer به سردخانه خاصی احتیاج دارد ، بنابراین فقیرترین کشورهایی که ظرفیت ذخیره سازی و جابجایی ندارند ممکن است از مزایایی برخوردار نباشند. برای حل مسائل زنجیره تامین ، ما باید ظرفیت ایجاد کنیم و کارخانه های تولید واکسن های مختلف در سراسر جهان گسترش دهیم. شرکت های دارویی باید با شرکت های دارویی در جنوب جهان همکاری کنند تا این کار را انجام دهند. این همچنین می تواند به شما اطمینان دهد که عکس ها می توانند سریعتر برای انواع محلی اقتباس شوند.