کولدن می گوید: «ما باید بر این ایده غلبه کنیم که همیشه بهترین چیز برای تخلیه است. ما قبلا پناهگاه های بمب گذاری اجتماعی داشتیم، درست است؟ اینها از نظر عملکردی پناهگاه های آتش نشانی اجتماعی هستند. اینها از آن نوع گفتگوهایی است که ما نداشته ایم. و اگر واقعاً میخواهیم جوامع مقاوم در برابر آتش بسازیم، باید آنها را در آینده داشته باشیم.»
پناهگاه های ما
علم اولیه جلوگیری از سوختن یک ساختمان به ویژه فناوری پیشرفته یا گران قیمت نیست، اما با این که ما مدتها در مورد آتشسوزی در جنگل فکر میکردیم، کاملاً غیرمعمول است. در دهه 1970، زمانی که جک کوهن مفهوم «فضای قابل دفاع» را مطرح کرد، منطقهای که از پوشش گیاهی قابل اشتعال یا سایر سوختها در اطراف یک سازه پاک شده بود، سازمان جنگلهای ایالات متحده تا حد زیادی او را نادیده گرفت. این یک نوآوری در حال تغییر پارادایم بود – بازسازی به راحتی، حداقل در هر جایی که فضا در دسترس بود – اما به معنای در نظر گرفتن آتش سوزی از موقعیت دفاعی به جای موقعیت تهاجمی بود که سازمان جنگل ها برای نزدیک به 100 سال اتخاذ کرده بود.
امروزه تنظیمکنندهها آمدهاند و استانداردهای ساختمانی کالیفرنیا برای مناطق وحشی با خطر آتشسوزی بالا و بسیار بالا اکنون به 100 فوت فضای باز در اطراف سازهها نیاز دارد، حداقل در جایی که 100 فوت برای پاکسازی وجود دارد. سایر اقدامات سختکننده خانه در مقیاس نسبتاً کوچک و حتی ارزان هستند: تعویض سقفهای قابل اشتعال، بستن درزها و اتصالات پنجرهها، استفاده از مش سیم ریز برای پوشش دریچههایی که ممکن است جرقه وارد شود. و جدیدترین مواد مقاوم در برابر آتش، خانهای را که در آن ناودانها با کیندلینگ خشک پر میشوند، نجات نمیدهند. فرم تمایل به پیروی از عملکرد دارد: سقف های مسطح، پنجره های فولادی، خطوط تمیزی که هیچ بندری برای اخگر سرگردان باقی نمی گذارد. هر آتش سوزی ویرانگر موظف است با آشکار شدن نقاط ضعف جدید، نوآوری جدیدی را تشویق کند.
علم اولیه جلوگیری از سوختن یک ساختمان به ویژه فناوری پیشرفته یا گران قیمت نیست، اما با این که ما مدتها در مورد آتشسوزی در جنگل فکر میکردیم، کاملاً غیرمعمول است.
سختترین کد آتشسوزی کالیفرنیا فقط برای خانههایی در یک منطقه پرخطر مشخص شده (جایی که طبق گفته وزارت جنگلداری و پیشگیری از آتشسوزی کالیفرنیا، تقریباً یک ساختمان مسکونی از هر چهار ساختمان قرار دارد) اعمال میشود – و فقط برای خانههایی که تازه ساخته شدهاند. در بهشت، جایی که آتشسوزی در سال 2018 حداقل 85 نفر را کشت و بیش از 18000 ساختمان را ویران کرد، تقریباً 40 درصد از خانههای ساخته شده پس از سال 1996 جان سالم به در بردند، در مقابل فقط 11 درصد از خانههایی که قبلا ساخته شده بودند.
توماس کووا، محقق تخلیه و پروفسور جغرافیا در دانشگاه یوتا میگوید افزودن تدریجی مسکنهای بیشتر و متراکمتر در درههای بنبست قابل اشتعال یک نگرانی است. فضای بین خانهها یا نبود آن، پیشبینیکننده مهمی برای سوختن یا نبودن آنها است. ساخت و ساز در حومه شهر از بسیاری جهات سیاست مسکن خوبی برای ایالتی است که از کمبود شدید خانه های مقرون به صرفه رنج می برد، اما سیاست کاربری زمین برای ایالتی با آتش سوزی های شدید مکرر است. با این حال، انگیزه روشن کمی برای مقامات محلی برای جلوگیری از ساخت خانه های جدید وجود دارد، حتی خانه هایی که خطر را برای کل جامعه افزایش می دهد. یک سازه قابل اشتعال دیگر در دامنه تپه، یک یا دو اتومبیل دیگر در جاده – اما همچنین درآمد حاصل از یک صورت حساب مالیات بر دارایی دیگر جمع آوری شده است.
مقاومسازی گسترده محیطهای ساخته شده در شهرها و شهرهایی که تقریباً یک قرن پیش تأسیس شد، اساساً دور از ذهن است – این کاری است که طبق کدهای ایالتی مورد نیاز نیست، و هیچ منبع مالی روشنی در دسترس نیست. حتی در جایی که جوامع در اثر آتش سوزی از بین می روند، جاده های موجود در محدوده حداقل مقررات آتش سوزی در زمان بازسازی قرار نمی گیرند. اما خطوط مسکونی کاملاً جدید با استانداردهای بسیار بالاتری نگهداری می شوند.
کووا میگوید: «من همیشه به پناهگاه در محل به عنوان یک طرح پشتیبان در مواقع اضطراری فکر میکردم، و واقعاً عاقلانه است که در نظر بگیریم چه گزینههایی ممکن است داشته باشید. اما اکنون، من فکر میکنم که در حال ورود به بحث مرتبط با آن است [new] توسعه.”
این امر به ویژه با توجه به بحران حاد مقرون به صرفه مسکن در کالیفرنیا صادق است، که این ایالت را نه تنها برای ادامه ساخت خانههای جدید، بلکه برای ساخت آنها در زمینهای ارزانتر، روستاییتر و خطرناکتر تحت فشار قرار داده است. دستورالعمل جدیدی که در اکتبر 2022 توسط دادستان کل ایالت کالیفرنیا صادر شد، صراحتاً از سازمانهای محلی میخواهد «از اتکای بیش از حد به طرحهای تخلیه جامعه اجتناب کنند» و گزینههای سرپناه را در نظر بگیرند.