قرعه کشی یک آزمایش طبیعی ایجاد کرد و به محققان اجازه داد تا نتایج تحصیلی دو گروه از دانش آموزان مشابه را در زمانی که یک گروه در پیش دبستانی شرکت می کردند و گروه دیگر حضور نداشتند، پیگیری کنند. در دهه ها تحقیق در مورد برنامه های پیش دبستانی، این رویکرد به ندرت به کار گرفته شده است.
نتیجه: در میان دانشآموزان با پیشینههای مشابه، احتمال ثبت نام در کالج بلافاصله پس از دبیرستان 8.3 درصد بیشتر بود. همچنین افزایش 5.4 درصدی در حضور در دانشگاه در هر زمان وجود داشت.
پاتاک می گوید: «این یک اثر بسیار بزرگ است. یافتن مداخلات مبتنی بر مدرسه که اثراتی به این بزرگی داشته باشد، نسبتاً نادر است.
این مطالعه ارتباطی بین پیش دبستانی و نمرات بالاتر در آزمون های استاندارد ماساچوست پیدا نکرد. اما مشخص شد که کودکانی که شرکت کردند بعداً مشکلات رفتاری کمتری داشتند، از جمله تعلیق کمتر، غیبت کمتر و مشکلات سیستم حقوقی کمتر.
در واقع، یافته های این مطالعه نشان می دهد که فراتر از مزایای تحصیلی، کودکان پیش دبستانی ممکن است عادات رفتاری را بیاموزند که آنها را از دردسر دور نگه می دارد. پاتاک میگوید: «اگر بخواهم حدس بزنم که چه چیزی پشت این تأثیرات بلندمدت برای کالج است، این فرضیه اصلی ماست.
او میگوید: «احتمالاً دو درس گستردهتر وجود دارد. ما نمیتوانیم اثربخشی مداخلات در دوران کودکی را فقط با نگاه کردن به نتایج کوتاهمدت و توقف در کلاس سوم قضاوت کنیم. اگر این کار را می کردید، تصویری کاملا گمراه کننده از برنامه بوستون دریافت خواهید کرد. دوم این است که من فکر می کنم اندازه گیری نتایج فراتر از نمرات آزمون واقعاً حیاتی است