شش هفته پیش اما به لطف استارلینک شرایط او تغییر کرد. وودوارد یک کاربر بتا از سرویس اینترنت SpaceX شد ، که از ناوگان رو به رشد 1600 ماهواره در مدار زمین استفاده می کند تا دسترسی به اینترنت را برای افراد روی سطح فراهم کند. تا پایان ماه جولای ، این شرکت نزدیک به 90،000 کاربر گزارش می داد. وودوارد می گوید: “در چند هفته اول ، من طرفدار واقعی Starlink شدم.”
او می افزاید: “برای هرکسی که مانند من زندگی می کند ، Starlink به عنوان یک مکاشفه ظاهر می شود.”
اما Starlink فقط برای ارتباط با اساتید امنیت سایبری از راه دور طراحی نشده است: SpaceX ادعاهای بزرگتری از آن داشته است. امیدوار است بتواند اینترنت ماهواره ای پرسرعت را برای بسیاری از 3.7 میلیارد نفر از مردم این کره خاکی که در حال حاضر به هیچ وجه اینترنت ندارند ، به ارمغان بیاورد. بسیاری به سادگی با اتصالات تلفن همراه موافقت می کنند-یک راه حل گران قیمت در نوع خود. (یک گیگابیت داده در منطقه صحرای آفریقا 40 درصد از متوسط دستمزد ماهانه هزینه دارد.)
و این حتی در مورد افرادی که دسترسی به اینترنت دارند اما فاقد اتصال پهن باند هستند در نظر گرفته نمی شود. تقریباً کل ایالات متحده به اینترنت دسترسی دارند ، اما 157 میلیون آمریکایی ، که اکثر آنها در جوامع روستایی زندگی می کنند ،از آن با سرعت پهنای باند استفاده نکنید جوامع سیاه پوست به طور نامتناسبی بیشتر به اینترنت پهن باند دسترسی ندارند ، حتی اگر در مجاورت جوامع سفیدتر (و ثروتمندتر) قرار داشته باشند. پس از گذراندن دوران بیماری کووید و زمانی که اکثر مردم به اینترنت به عنوان نجات زندگی متکی بودند ، تصور اینکه اینترنت پرسرعت هنوز برای برخی هنوز تجملاتی دست نیافتنی است ، دشوار است.
متأسفانه ، مشخص نیست که آیا Starlink می تواند این مشکل بزرگتر را حل کند یا خیر. ایلان ماسک ، بنیانگذار SpaceX ، در کنفرانسی در ماه ژوئن گفت: “این واقعاً برای مناطق کم جمعیت طراحی شده است.” “در مناطق با تراکم بالا ، ما قادر خواهیم بود به تعداد محدودی از مشتریان خدمات ارائه دهیم.” و بسیاری از شهروندان روستایی جهان به دلیل اینکه نمی توانند از عهده آن برآیند محروم خواهند شد.
Starlink باید هزینه های خود را به سرعت افزایش دهد تا مشتریان خود را گسترش دهد ، اما همچنین باید پول کافی برای ادامه پرتاب صدها یا حتی هزاران ماهواره در سال داشته باشد. این یک سوزن ظریف است که نخ بستن آن ممکن نیست.
امتیاز قیمت
خدمات اینترنتی ماهواره ای معمولی تنها چند ماهواره را در مدارهای بسیار بلند قرار می دهد که مدارهای زمین ثابت نامیده می شوند. از آنجا ، ماهواره های جداگانه می توانند مناطق وسیع تری از پوشش را ارائه دهند ، اما تأخیر (یا زمان تأخیر) بیشتر است. وودوارد قبلاً از چنین خدماتی استفاده کرده است ، اما همیشه آنها را “بی فایده” می داند.
Starlink و رقبای آن ، مانند OneWeb و Amazon Kuiper ، در عوض ده ها هزار ماهواره را در مدار پایین زمین (LEO) مستقر می کنند. نزدیکی آنها به زمین به این معنی است که تاخیر به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. و در حالی که هریک مساحت کوچکتری را پوشش می دهد ، اعداد محض به این معنی است که آنها باید از لحاظ تئوریک سیاره را در پوشش قرار دهند و از هر گونه قطع ارتباط جلوگیری کنند.
Starlink آزمایش بتا را سال گذشته آغاز کرد و اکنون در 14 کشور جهان در دسترس است. دسامبر گذشته ، کمیسیون ارتباطات فدرال ایالات متحده 886 میلیون دلار به عنوان بخشی از صندوق فرصت های دیجیتال روستایی (RDOF) به SpaceX اعطا کرد ، که به شرکت های مخابراتی ایالات متحده که به ایجاد زیرساخت برای دسترسی به پهنای باند به مناطق روستایی کمک می کنند ، یارانه می دهد.
اما کاملاً مشخص نیست که آیا مناطق روستایی آمریکا یک پایگاه مشتری مناسب برای Starlink است. بزرگترین مسئله هزینه است. اشتراک Starlink 99 دلار است. سرعتها می توانند بسیار متفاوت باشند ، اما کاربر معمولی باید 50 تا 150 مگابیت در ثانیه انتظار داشته باشد. شما باید به شرکت های اینترنتی ماهواره ای سنتی مانند ویاسات (که ماهواره های زمینی را اداره می کند) دو برابر این مبلغ را پرداخت کنید تا سرعت یکسانی را بدست آورید. بد نیست.
این هزینه اولیه است که با Starlink بیشترین ضربه را به شما وارد می کند. هزینه های مربوط به چیزهایی مانند ظرف ماهواره ای و روتر بسیار زیاد است – 499 دلار – و این تجهیزات با زیان به مشتریان فروخته می شود. ایلان ماسک ، بنیانگذار اسپیس ایکس ، قبلاً گفته بود که امیدوار است این هزینه ها به 250 دلار برسد ، اما مشخص نیست چه زمانی و یا اگر این اتفاق بیفتد. برای بسیاری از مناطق روستایی ، در آمریکا و جاهای دیگر ، قیمت بسیار ساده است.
بنابراین اولین کاربران Starlink چه کسانی خواهند بود؟ درک ترنر ، تحلیلگر سیاست فناوری در فری پرس ، می گوید: تقاضاهای فیزیکی و مالی ساخت ماهواره و پرتاب آنها به مدار (هرچند ارزان تر از همیشه ، اما هنوز یک شرکت بسیار گرانقیمت است) به این معنی است که Starlink برای مدتی با ضرر کار خواهد کرد. غیر انتفاعی که از ارتباطات باز حمایت می کند. کاهش هزینه ها به معنای نگاه کردن به مشتریان فراتر از افراد غیر مرتبط در روستا است.
در عوض ، مشتریان اولیه بیشتر احتمالاً شامل ارتش ایالات متحده می شوند ، که هنگام فعالیت در مناطق دور افتاده اغلب بر ماهواره های جغرافیایی متکی هستند که از خدمات شلوغ و تأخیر زیاد رنج می برند. هم نیروی هوایی و هم ارتش علاقه مند به آزمایش Starlink هستند. برخی از کارشناسان اطلاعاتی به خروج مشکل دار از افغانستان اشاره کرده اند به عنوان مثال جایی که سرویس می توانست کمک کند
ایرلاین هایی که می خواهند به مسافران Wi-Fi سریعتر و با ثبات تری ارائه دهند نیز در حال بررسی Starlink هستند. سایر مشاغل تجاری در مناطق روستایی نیز ممکن است در آن ارزش پیدا کنند. و البته ، تکنسین ها و مشتریان کنجکاو در حومه و شهرها با پول برای امتحان کردن آن وجود دارند.
از نظر ترنر ، افزودن این مشتریان می تواند به کاهش قیمت برای همه کمک کند ، اما این بدان معناست که پهنای باند کمتری نیز وجود دارد. Starlink می تواند این مشکل را با پرتاب ماهواره های بیشتری جبران کند – که در نهایت قصد دارد این کار را انجام دهد ، اما این فرض بر این است که مشترکان کافی دارد.
ماسک گفته است ده ها میلیارد دلار سرمایه نیاز است تا Starlink ظرفیت کافی برای ایجاد جریان نقدی مثبت را داشته باشد. تاکنون 1600 ماهواره بدون هیچ مشکلی پرتاب کرده است ، اما هدف نهایی 42000 مورد کاملاً متفاوت است. ترنر می گوید: “مقیاس مطلوبی مانند پهنای باند سیمی ندارد.” هنوز کاملاً مشخص نیست که Starlink به چند ماهواره احتیاج دارد تا بتواند اینترنت پرسرعت قابل اعتماد را به صدها هزار یا حتی میلیون ها مشترکی که همزمان وارد سیستم می شوند ، برساند.
و برای بسیاری از مشتریان ، به ویژه مشاغل تجاری ، جایگزین های ارزان تری برای Starlink وجود دارد که هنوز می تواند نیازهای آنها را برآورده کند. کشاورز که از سنسورهای هوشمند برای ردیابی مواردی مانند آب و هوای محلی و شرایط خاک استفاده می کند ، برای اتصال این دستگاه ها به اینترنت پهن باند نیاز ندارد. این همان جایی است که شرکت های کوچکتر مانند Swarm مستقر در آمریکا وارد می شوند: از ناوگان بیش از 120 ماهواره کوچک برای کمک به اتصال دستگاه های اینترنت اشیا برای چنین موارد استفاده می کند. Swarm (که اخیراً توسط SpaceX خریداری شده است) یک برنامه داده ارائه می دهد که از 5 دلار در ماه شروع می شود. و البته ، اگر در یک منطقه پرجمعیت هستید ، هزینه 99 دلار در ماه با یک ISP دیگر ، سرعت شما را به 1000 مگابیت بر ثانیه نزدیک می کند.
عقب نشینی
در ظاهر ، جایزه RDOF FCC به Starlink نشان می دهد که مناطق روستایی آمریکا بخش مهمی از رشد Starlink است. اما ترنر می گوید این یک تصور غلط است و نباید به SpaceX اجازه می داد که در وهله اول پیشنهادات RDOF را کنار بگذارد ، زیرا به هر حال شبکه Starlink را ایجاد می کند. او می گوید: “من فکر می کنم FCC بهتر است منابع خود را به سمت آوردن پهنای باند مقاوم در آینده به مناطقی هدایت کند که استقرار آنها از نظر اقتصادی منطقی نیست.”
جسیکا روزنورسل ، رئیس قائم مقام FCC ، اواخر سال گذشته به بررسی نحوه اعطای یارانه های RDOF توسط سلف خود ، Ajit Pai پرداخت و دریافت که میلیاردها دلار به شرکت ها اختصاص داده شده است تا آنها اینترنت پهن باند را به مکانهایی که غیر ضروری یا نامناسب است ، بیاورند. پارکینگ ها و مناطق شهری با خدمات خوب. ” طبق گزارش فری پرس ، حدود 111 میلیون دلار از جایزه خود اسپیس ایکس به مناطق شهری یا مکانهایی که زیرساخت واقعی ندارند و نیازی به اتصال به اینترنت ندارند ، مانند وسایل نقلیه بزرگراه اختصاص می یابد. FCC از آن شرکت ها ، از جمله Starlink می خواهد که اساساً بخشی از پول را پس دهند. (SpaceX به س questionsالات یا درخواستهای اظهار نظر پاسخ نداد.)
ترنر تأیید می کند که ماهواره های LEO “یک نوآوری بسیار مهم در فضای مخابراتی خواهند بود.” اما او هنوز فکر می کند خدماتی مانند Starlink حتی در دراز مدت یک محصول خوب در ایالات متحده خواهد بود – و روند کلی را نسبت به فیبر ادامه می دهد. حتی فناوری نوظهور مانند 5G متکی به شبکه های متراکم آنتن است که می تواند در اسرع وقت به فیبرها متصل شود. پهنای باند کابل به طور مداوم در طول زمان بهبود یافته است زیرا شرکت ها شبکه های فیبر را عمیق تر و نزدیکتر به مشتریان هدایت می کنند.
بخشهای توسعه نیافته جهان ممکن است Starlink را یک مزیت بدانند ، زیرا بسیاری از این مکانها شبکه فیزیکی مانند سیستم کابلی که ایالات متحده در دهه 1970 ، 80 و 90 ایجاد کرد ندارند. اما آزمایش بتا تا کنون منحصر به ایالات متحده ، کانادا ، بخش هایی از اروپا ، استرالیا ، نیوزلند و شیلی است. هنوز خیلی زود است که بگوییم چه تاثیری می تواند در کشورهای در حال توسعه داشته باشد ، به خصوص اگر هزینه اشتراک و تجهیزات بالا بماند.
تجربه وودوارد حسی است که شرکت مایل است برای همه مشتریان خود تکرار کند. اما وودوارد می داند که خوش شانس است که می تواند هزینه Starlink را تامین کند و می تواند نیازهای او را برآورده کند. فعلا حداقل. او می گوید: “جالب خواهد بود که ببینیم Starlink چگونه می تواند با 200 هزار کاربر استقبال کند.” “قیمت ها باید کاهش یابد ، اما سرعت و خدمات باید ثابت بمانند. همه اینها باید مشخص شود. ”