به دلیل آرایه چشمگیر فلزات موجود در آنها، حداقل یک شرکت هر گره را به باتری در یک سنگ تشبیه کرده است. به همین دلیل است که در دهه گذشته، شرکت ها شروع به کشف امکان عملیات معدنکاری تجاری در اعماق دریا، عمدتا در منطقه Clarion-Clipperton کرده اند.
اما همه با این استفاده از اقیانوس موافق نیستند، زیرا جانوران زیادی در این مناطق گره‌دار و اطراف آن یافت می‌شود. از مرجان‌ها و خیارهای دریایی گرفته تا کرم‌ها و اختاپوس‌های دمبو، و نه به همه موجودات کوچکی که هنوز کشف نکرده‌ایم. دانشمندان همچنین سؤالاتی را در مورد اینکه چه اتفاقی می‌افتد وقتی عملیات استخراج رسوب می‌افتد مطرح کرده‌اند: توده‌ها می‌توانند حیات وحش یا حتی ذخیره‌سازی کربن طبیعی در زیر بستر دریا را مختل کنند.
چه کسی تصمیم می گیرد؟
اداره آب های بین المللی یک تجارت پیچیده است. برای استخراج معادن در اعماق دریا، یک گروه سازمان ملل مسئول به نام سازمان بین المللی بستر دریا (ISA) وجود دارد که در سال 1994 تاسیس شد و مقر آن در جامائیکا است. ISA در حال توسعه یک کد استخراج برای عملیات تجاری بوده است، اما برخی از شرکت ها می خواهند کارها را از قبل انجام دهند.
فرآیندی برای رسیدگی به این وضعیت وجود دارد که قانون دو ساله نامیده می‌شود: در هر زمانی قبل از تصویب مقررات، یک کشور عضو این اختیار را دارد که به ISA اطلاع دهد که می‌خواهد استخراج را آغاز کند، و ISA دو سال فرصت دارد. برای ارائه قوانین
کشور جزیره ای کوچک نائورو، در میکرونزی، حدود دو سال پیش قانون دو ساله را آغاز کرد، بنابراین آخرین مهلت آن 9 ژوئیه 2023 است. اما جلسه بعدی ISA، که طی آن می‌تواند به طور بالقوه مقررات را به پایان برساند، در 10 ژوئیه آغاز می‌شود، بنابراین مهلت آن نان تست است.