جرمی تامپسون، یک جنین شناس مستقر در آدلاید، استرالیا، می گوید که او کار خود را صرف کشف “چگونه زندگی جنین ها را بهتر کند” در حالی که در آزمایشگاه رشد می کنند، گذرانده است. اما تا همین اواخر، او می‌گوید، سرهم‌بندی او با سیستم‌های میکروسیال نتیجه‌ای مبهم داشت: «بولوک. کار نکرد.» تامپسون می‌گوید IVF تا حدودی یک فرآیند دستی باقی می‌ماند، زیرا هیچ‌کس نمی‌خواهد به یک جنین – یک فرد بالقوه – به میکرودستگاهی اعتماد کند که ممکن است توسط چیزی به کوچکی حباب هوا به دام افتاده یا آسیب ببیند.
بارور
با این حال، چند سال پیش، تامپسون تصاویری از برج ایفل کوچک را دید که تنها یک میلی متر ارتفاع داشت. این با استفاده از نوع جدیدی از پرینت سه بعدی افزودنی ساخته شده بود که در آن پرتوهای نور به منظور سخت کردن پلیمرهای مایع هستند. او به این نتیجه رسید که این موفقیت مورد نیاز است، زیرا به او اجازه می‌دهد «جعبه یا قفسی در اطراف جنین بسازد».
از آن زمان، استارت‌آپی که او تأسیس کرد، Fertilis، چند میلیون دلار برای چاپ آنچه که «غلاف‌های شفاف» یا «میکرو گهواره‌ها» می‌خواند، جمع‌آوری کرده است. ایده این است که وقتی یک تخم‌مرغ در یک تخم مرغ ریخته می‌شود، می‌توان آن را راحت‌تر جابه‌جا کرد و به دستگاه‌های دیگری مانند پمپ‌ها برای افزودن محلول‌ها در مقادیر کم متصل کرد.
در داخل یکی از غلاف های Fertilis، یک تخم در محفظه ای قرار دارد که بزرگتر از یک مهره غبار نیست، اما خود ظرف به اندازه ای بزرگ است که با انبرهای کوچک آن را بردارید. Fertilis مقالاتی منتشر کرده است که نشان می‌دهد می‌تواند تخمک‌ها را درون گهواره‌ها منجمد کند و با فشار دادن یک سوزن به داخل اسپرم، آنها را در آنجا بارور کند.
قطر تخمک انسان حدود 0.1 میلی متر است که در حدی است که چشم انسان بدون کمک می تواند ببیند. در حال حاضر، برای جابجایی یکی، یک جنین شناس آن را در یک سوزن توخالی فرو کرده و دوباره آن را بیرون می ریزد. اما تامپسون می‌گوید زمانی که در گهواره‌های شرکت قرار می‌گیرد، تخم‌ها می‌توانند بارور شوند و به جنین تبدیل شوند و در ایستگاه‌های یک آزمایشگاه روباتیک مانند یک تسمه نقاله حرکت کنند. او می‌گوید: «کل داستان ما کاهش استرس روی جنین و تخمک است.
تامپسون امیدوار است روزی، زمانی که پزشکان تخمک‌هایی را از تخمدان‌های یک زن جمع‌آوری می‌کنند، آنها مستقیماً در یک گهواره کوچک قرار می‌گیرند و از آنجا توسط روبات‌ها پرستاری می‌شوند تا زمانی که جنین‌های سالم به دست می‌آیند. او می گوید: «این چشم انداز من است.
بارور
بررسی فناوری MIT یک شرکت به نام AutoIVF را پیدا کرد که برگرفته از آزمایشگاه میکروسیالات بیمارستان عمومی ماساچوست-دانشگاه هاروارد است که بیش از 4 میلیون دلار کمک مالی فدرال برای توسعه چنین سیستم جمع آوری تخمک دریافت کرده است. این فناوری را “OvaReady” می نامد.
جمع آوری تخمک پس از درمان بیمار با هورمون های باروری انجام می شود. سپس پزشک از یک کاوشگر با نیروی خلاء استفاده می کند تا تخمک هایی را که در تخمدان ها رسیده اند بالا ببرد. از آنجایی که آنها در زباله های مایع شناور هستند و در بافت محافظ محصور شده اند، یک جنین شناس باید به صورت دستی هر یک را پیدا کند و با تمیز کردن ملایم آن با یک نی شیشه ای، آن را “برهنه” کند.