اکثر اوقات موردها ژنیکوماستی به مرور دوران فارغ از درمان برطرف میشوند. به طور معمول همین عارضه نیاز به درمان خاصی ندارد و در بیشتر موارد حساس گذشت زمان خود به خود بهبود می یابد یا از شدت آن کاسته می شود. در صورتی که مصرف داروی خاصی باعث تولید ژنیکوماستی شده باشد، دکتر معالج از بیمار می خواهد که مصرف آن دارو را سوراخ کرده و یا این که در بعضی موردها امر به مصرف داروی دیگری می دهد. در لحاظ داشته باشید به جهت انجام جراحی، اساسی توجه به حساسیتی که بافت سینه داراست ضروری است، هزینه جراحی را به عنوان اولویت به جهت گزینش دکتر معالج مورد نظر در حیث نگیرید. پزشک دارای بررسی ماهانه ای سینه بعضا از دستورالعمل ها را تجویز می نماید چون اکثر اوقات تایم ها ژنیکوماستی طی سه سال به صورت اتومات قابل برطرف شدن است. شما می توانید به پروفایل پزشکان سر بزنید و علاوه بر مثال کار، نظرات را در بخش کامنت ها بخوانید تا از میزان راضی بودن بیماران اهمیت خبر شوید. بنابراین بیش از نیمی از نوزادان پسر، حساس سینه های متورم متولد می شوند. تکنیکهای برش در جایی توصیه می گردند که بافت غده پستانی یا این که پوست بیش از حد به جهت اصلاح ژنیکوماستی حتمی است، برداشته شود. جراحی به جهت برداشتن بافتهای سینه طبق معمول شامل لیپوساکشن چربی اضافی، برداشتن بافت غده اضافی سینه از نحوه برش در کناره کمپلکس نوک پستان-آرئولار و/یا برداشتن پوست (در سینههای دوچندان تبارک مردان) است. گهگاه اوقات به هنگام معاینه، در حوزه نوک سینه، بافت برآمده و سفتی احساس می شود که غالبا این عده در ذیل بافت سینه قابل جابجایی است. جمع ها یا این که ندول های مشکوک ممکن است حیاتی سفتی غیرطبیعی، زخمی شدن پوست بر روی آنها، قرار گرفتن در بیرون از مرکز یا ترشح غیرطبیعی تظاهر کنند. معمولا سرطان سینه تنها یک پستان را پایین اثر گذاری قرار می دهد. چطور جلوی ژنیکوماستی را بگیریم؟ طبیعی می باشد که آن گاه از جراحی ژنیکوماستی نیز چنانچه شخص دچار طولانی تر وز بشود، سینه های او مجددا بزرگ خواهند شد. تستوسترون نیز خصایص مردانه را ایجاد می نماید که توده عضلانی و موهای تن از آن جمله اند. همین که لباس ها را در بیاورید، تاثیر آن از نقاهت ژنیکوماستی فی مابین میرود. پستان تحت تاثیر ممکن میباشد سفت تر و نسبت به لمس کلیدی خیس بوده و یا این که در زیر بافت آن توده و برآمدگی احساس شود. در صورتی که تراز استروژن در مردان بالا برود و تعادل آن نسبت به تستوسترون به هم بخورد، شاهد بروز ژنیکوماستی خواهیم بود.