فرض JYACAP این است که یادگیری مهارت‌های اساسی که در حین زندان فرصت کسب آنها را از دست داده‌اند، بهترین شانس موفقیت را برای این نوجوانان ابد در زمان آزادی فراهم می‌کند. این یک چالش بزرگ است. به دلیل نگرانی های ایمنی، آنها دسترسی محدودی به اینترنت داشته اند. اگرچه آنها اکنون بالغ شده اند، بسیاری از آنها هرگز از تلفن هوشمند یا لپ تاپ استفاده نکرده و یا حتی ندیده اند. یا کارت اعتباری داشت. ملیسا اسمیت، مدیر موقت زندان‌های اداره اصلاحات کلرادو، می‌گوید: «ما باید راهی برای ارائه این فرصت‌ها به آنها در یک محیط محدود پیدا می‌کردیم.
اگرچه استفاده از آن هنوز گسترده نشده است، تعداد انگشت شماری از ادارات اصلاحات ایالتی، از اوهایو تا نیومکزیکو، به عنوان پاسخ به واقعیت مجازی روی آورده اند. اهداف از کمک به کاهش رفتار پرخاشگرانه تا تسهیل همدلی با قربانیان تا کاهش تکرار جرم، مانند مورد کلرادو، متفاوت است. اگرچه بودجه زندان ایالتی نزدیک به 1 میلیارد دلار است، کلرادو یکی از بدترین نرخ بازگشت به زندان را در کشور دارد که حدود 50 درصد است. در سطح ملی، دو سوم از 600000 نفری که هر سال از زندان های ایالتی و فدرال آزاد می شوند، ظرف سه سال دوباره بازداشت خواهند شد.
آیا واقعیت مجازی قطعه‌ای است که مدت‌ها در یک پازل سخت از منابع و برنامه‌ها گم شده بود که به معکوس کردن این آمار کمک کند؟ یا آزمایش دیگری است که نمی تواند به اندازه کافی افراد زندانی را برای زندگی فراتر از حبس آماده کند؟ بابی تیکنور می‌گوید: «این گلوله نقره‌ای نخواهد بود، اما ابزاری است که به نظر من برای بسیاری از مردم بسیار قدرتمند است، زیرا آنها هرگز واقعاً فرصتی برای تمرین آنچه ما می‌خواهیم به آنها آموزش دهیم، پیدا نمی‌کنند.» دانشیار عدالت کیفری در دانشگاه ایالتی والدوستا. “من فکر می کنم ما باید از هر چیزی که می توانیم پیدا کنیم استفاده کنیم و ببینیم چه چیزی بهترین کار را می کند.”
طرفدارانی مانند Ticknor می‌گویند واقعیت مجازی می‌تواند افراد زندانی را در مناظر و صداهای زندگی مدرن غوطه‌ور کند و به آنها کمک کند سواد دیجیتالی را در یک محیط اصلاحی امن توسعه دهند. اتان مولر می‌گوید: «وقتی در حال نقش‌آفرینی هستید، زمانی که مهارت جدیدی را یاد می‌گیرید، هرچه بتوانید آنها را به انجام کاری که واقعاً باید در دنیای واقعی انجام دهند نزدیک‌تر کنید، بهتر است». بنیانگذار و مدیر عامل Virtual Training Partners، که به سازمان ها کمک می کند تا ابزارهای واقعیت مجازی را با موفقیت پیاده سازی کنند. “VR این کار را بهتر از هر رسانه آموزشی دیگری انجام می دهد.”
دیگران شک و تردید بیشتری دارند. مانند دکتر سیندی ریکاردز، استادیار تدریس در دانشگاه درکسل که دوره های هفتگی جرم شناسی را در زندان های فیلادلفیا هدایت می کند. افرادی که در زندان هستند “برچسب زندانی” را بر پشت خود می زنند. او می‌گوید: «این یک سیستم غیرانسانی است، بنابراین پیشنهاد می‌کنیم که واقعیت مجازی پس از قرار گرفتن در یک سیستم تنبیهی، آنها را دوباره در جامعه ادغام می‌کند… فقط مردم را بیشتر عینیت می‌بخشد، الگوی انسان‌زدایی از مردم را ادامه می‌دهد، و من نخوانده‌ام. هر مدرک قانع کننده ای مبنی بر اینکه این مسیری است که ما باید برای ادغام مردم برای عضویت در یک جامعه سالم و کمک کننده استفاده کنیم.»