برخی دیگر به گروه برای کمک به متقاعد کردن سهم فزاینده بخش خصوصی برای برداشتن گام های معنادار برای رسیدگی به انتشار گازهای گلخانه ای اعتبار می دهند. SBTi می‌گوید شرکت‌هایی با اهدافی که آن را تأیید کرده‌اند، معمولاً هر سال انتشار مستقیم خود را 12 درصد کاهش می‌دهند که بسیار بیشتر از آنچه سازمان نیاز دارد. ناظران می گویند که تعیین هدف تأثیر گسترده تری در این زمینه نیز داشته است و به ارتقای استانداردهای سایر شرکت ها و گروه های تنظیم استاندارد کمک کرده است.
انتخاب مسیرها
نقطه شروع رویکرد SBTi چیزی است که به عنوان «بودجه کربنی جهان» شناخته می شود. هیئت بین دولتی تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد تعیین کرد که در مجموع، کشورها تنها می توانند حدود 500 میلیارد تن دی اکسید کربن دیگر را طی سه دهه آینده منتشر کنند و هنوز 50 تا 50 درجه برای حفظ گرمایش تا 1.5 درجه سانتیگراد دارند.
SBTi سهام آن بودجه کربن را به بخش‌ها و شرکت‌ها اختصاص می‌دهد، که سپس چندین انتخاب در تعیین اهداف دارند. دو سوم شرکت‌ها ساده‌ترین روش را انتخاب کرده‌اند که متعهد به کاهش سالانه انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال 2030 است. برای همسو شدن با اهداف 1.5 درجه سانتیگراد، SBTi از شرکت‌ها می‌خواهد که برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در سراسر زنجیره تامین خود هر سال حداقل 4.2 درصد برنامه‌ریزی کنند. (برخی شرکت‌ها مانند تایسون فودز، کارگیل و مک‌دونالدز، هدف 2 درجه سانتیگراد را انتخاب کردند، اما SBTi اخیراً طرح‌هایی را برای این هدف ضعیف‌تر تأیید نکرده است.)
در بیشتر موارد، بخش خصوصی از نظر قانونی ملزم به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای خود نیست. اما شرکت‌ها با فشار فزاینده‌ای از سوی سرمایه‌گذاران، مشتریان، فعالان و سیاست‌گذاران مواجه هستند تا نشان دهند که انتشار گازهای گلخانه‌ای را جدی می‌گیرند و به خطرات نهایی ناشی از تغییرات آب و هوا رسیدگی می‌کنند. شرکت‌هایی که تایید SBTi را تضمین می‌کنند، می‌توانند در اتاق‌های هیئت مدیره، بازاریابی محصول و ارتباطات سرمایه‌گذار خود ادعا کنند که هر دو را انجام می‌دهند.
SBTi فرآیندی را برای اندازه‌گیری انتشار گازهای گلخانه‌ای بر اساس پروتکل گازهای گلخانه‌ای توسعه داده است، مشارکتی مشابه بین سازمان‌های غیردولتی و بخش خصوصی که استانداردهایی را برای گزارش انتشار گازهای گلخانه‌ای تعیین می‌کند و سپس جدول زمانی شرکت را برای کاهش آن امضا می‌کند. SBTi تاکید می کند که استراتژی های خاصی را که شرکت ها برای رسیدن به هدف استفاده می کنند، ارزیابی یا تایید نمی کند. با این حال، کنترلی بر انتخاب آن ابزارها اعمال می کند، مانند ممنوعیت استفاده از افست.
شرکت‌ها همچنین می‌توانند مسیر خاص بخش را دنبال کنند، که تمایل دارد برای صنایعی مانند هوانوردی، سیمان و آلومینیوم، که تمیز کردن آنها با فناوری‌های امروزی دشوار است، جذاب‌تر باشد. در آن صورت، SBTi بر اساس ادبیات علمی، داده‌های بازار و راهنمایی‌های کارشناسان صنعت، سهم‌های بودجه کربن را به بخش‌ها و شرکت‌های درون آنها اختصاص می‌دهد.
به عنوان مثال، صنعت دریانوردی مجموعا بودجه ای بین 12 تا 16 میلیارد تن دی اکسید کربن برای انتشار تا سال 2050 دارد. SBTi به این بخش زمان بیشتری برای کربن زدایی نسبت به سایر صنایع می دهد زیرا انتظار می رود روش های کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از جمله تغییر به سوخت های کم آلاینده مانند آمونیاک و هیدروژن مدتی طول می کشد تا افزایش یابند.
SBTi همچنین اهداف بلندمدت صفر خالص را توسعه داده است، با این هدف که تا سال 2050، شرکت ها تنها به اندازه ای که بتوانند به طور قابل اعتماد و بادوام از جو خارج کنند، گاز گلخانه ای منتشر کنند. آنها چنین اهدافی را برای حدود 200 شرکت از جمله Colgate Palmolive، Etsy و H&M تایید کرده اند.