داستین مودی، ریاضیدان مؤسسه ملی استاندارد و فناوری (NIST) می‌گوید: «تهدید یک دشمن دولت ملت که یک کامپیوتر کوانتومی بزرگ را دریافت کند و بتواند به اطلاعات شما دسترسی پیدا کند، واقعی است. تهدید این است که آنها داده های رمزگذاری شده شما را کپی می کنند و آن را تا زمانی که یک کامپیوتر کوانتومی داشته باشند، نگه می دارند.
مقامات در مواجهه با این استراتژی «هم اکنون برداشت کن و بعدا رمزگشایی کن»، در تلاشند تا الگوریتم‌های رمزگذاری جدیدی را برای محافظت از اسرار در برابر دسته‌ای از ماشین‌های قدرتمند توسعه دهند و به کار گیرند. این شامل وزارت امنیت داخلی نیز می‌شود که می‌گوید در حال انتقال طولانی و دشوار به چیزی است که به عنوان رمزنگاری پس کوانتومی شناخته می‌شود.
ما نمی‌خواهیم در موقعیتی قرار بگیریم که یک روز صبح از خواب بیدار می‌شویم و یک پیشرفت تکنولوژیکی رخ می‌دهد، و سپس باید کار سه یا چهار ساله را در عرض چند ماه انجام دهیم – با تمام خطرات اضافی مرتبط با تیم مورر، که به وزیر امنیت داخلی در مورد امنیت سایبری و فناوری نوظهور مشاوره می دهد، می گوید.
DHS اخیراً یک نقشه راه برای انتقال منتشر کرده است که با فراخوانی برای فهرست‌بندی حساس‌ترین داده‌ها، هم در داخل دولت و هم در دنیای تجارت آغاز می‌شود. مورر می‌گوید این اولین قدم حیاتی است «برای اینکه ببینیم کدام بخش‌ها قبلاً این کار را انجام می‌دهند و کدام بخش‌ها به کمک یا آگاهی نیاز دارند تا مطمئن شوند که اکنون اقدام می‌کنند».
آماده سازی از قبل
کارشناسان می گویند هنوز ممکن است یک دهه یا بیشتر طول بکشد تا کامپیوترهای کوانتومی قادر به انجام هر کاری مفید باشند، اما با سرازیر شدن پول در این زمینه در چین و ایالات متحده، رقابت برای تحقق آن و طراحی حفاظت بهتر در برابر کوانتومی ادامه دارد. حملات
به گفته مودی که پروژه NIST در زمینه رمزنگاری پس کوانتومی را رهبری می کند، ایالات متحده از سال 2016 مسابقه ای را از طریق NIST برگزار کرده است که هدف آن تولید اولین الگوریتم های ضد کامپیوتر کوانتومی تا سال 2024 است.
انتقال به رمزنگاری جدید یک کار دشوار و طولانی است و تا زمانی که خیلی دیر نشده است به راحتی می توان از آن چشم پوشی کرد. ممکن است سخت باشد که سازمان‌های انتفاعی سال‌ها قبل از اینکه آن تهدید به واقعیت تبدیل شود، برای یک تهدید انتزاعی آینده هزینه کنند.
مورر می‌گوید: «اگر سازمان‌ها در حال حاضر به این انتقال فکر نمی‌کنند، و پس از تکمیل فرآیند NIST و احساس فوریت در آنها غرق می‌شوند، خطر وقوع حوادث تصادفی را افزایش می‌دهد… عجله در چنین حوادثی انتقال هرگز ایده خوبی نیست.»