هوش مصنوعی در حال حاضر در مراقبت های بهداشتی استفاده می شود. برخی بیمارستان ها از این فناوری برای کمک به تریاژ بیماران استفاده می کنند. برخی از آن برای کمک به تشخیص یا توسعه برنامه های درمانی استفاده می کنند. ساندرا واچر، استاد فناوری و مقررات در دانشگاه آکسفورد در بریتانیا، می‌گوید که میزان واقعی پذیرش هوش مصنوعی نامشخص است.
واچر می‌گوید: «گاهی اوقات ما واقعاً نمی‌دانیم چه نوع سیستم‌هایی استفاده می‌شوند. او می‌گوید، اما ما می‌دانیم که پذیرش آنها احتمالاً با بهبود فناوری و زمانی که سیستم‌های مراقبت بهداشتی به دنبال راه‌هایی برای کاهش هزینه‌ها هستند، افزایش می‌یابد.
تحقیقات نشان می دهد که پزشکان ممکن است در حال حاضر به این فناوری ها ایمان زیادی داشته باشند. در مطالعه‌ای که چند سال پیش منتشر شد، از انکولوژیست‌ها خواسته شد تا تشخیص‌های سرطان پوست خود را با نتایج یک سیستم هوش مصنوعی مقایسه کنند. بسیاری از آنها نتایج هوش مصنوعی را پذیرفتند، حتی زمانی که این نتایج با نظر بالینی خودشان در تضاد بود.
این خطر بسیار واقعی وجود دارد که ما بیش از آنچه باید به این فناوری ها تکیه کنیم. و اینجاست که پدرگرایی می تواند وارد شود.
“پدرگرایی با اصطلاح “پزشک بهتر می داند” گرفته شده است. ملیسا مک‌کرادن و روکسان کرش از بیمارستان کودکان بیمار در انتاریو، کانادا، در مقاله‌ای در مجله علمی اخیر نوشتند. ایده این است که آموزش پزشکی یک پزشک را بهترین فرد برای تصمیم گیری برای فرد تحت درمان بدون توجه به احساسات، باورها، فرهنگ و هر چیز دیگری که ممکن است بر انتخاب های هر یک از ما تأثیر بگذارد، می سازد.
مک‌کرادن و کرش ادامه می‌دهند: «پدرگرایی زمانی قابل جمع‌بندی است که هوش مصنوعی به‌عنوان عالی‌ترین شکل شواهد، جایگزین پزشک دانای همه چیز با هوش مصنوعی دانا قرار گیرد». آنها می گویند “روند رو به افزایشی به سوی پدرگرایی الگوریتمی” وجود دارد. این به دلایل زیادی مشکل ساز خواهد بود.