این رابط های جدید توسعه قابل توجهی هستند که می توانند نحوه تجربه واقعیت مجازی را تغییر دهند. بویایی یک حس قدرتمند و پیش نیاز دهان ما برای تشخیص طعم است. این احتمالات از بدیهیات – استشمام یک مزرعه گل مجازی یا استنشاق غذای واقعیت مجازی – تا برخی کاربردهای کمتر آشکار را شامل می شود. به عنوان مثال، عطرسازی ها می توانند عطرها را به صورت مجازی آزمایش کنند.
به گفته یو. رایحه ها همچنین می توانند برای بیماران مبتلا به مشکلات حافظه درمانی باشند و حتی ممکن است به خلق و خوی کمک کنند. یو به من گفت که متوجه شده است وقتی از عطر چای سبز در آزمایشات خود استفاده می کند احساس خوشحالی بیشتری می کند. او متوجه شد که بوی آن نوستالژیک است: “وقتی کوچک بودم، مقداری شکلات با طعم چای سبز می خوردم.” “هنوز به یاد دارم که لفاف را جدا کردم و چقدر بوی آن را دوست داشتم.”
چیزی که در مورد این رابط های جدید متمایز است، سبک، کوچک و بی سیم بودن آنهاست. در حالی که دستگاه مستقیماً با یک بازی VR، پلتفرم یا دستگاه خاصی آزمایش نشده است، این واقعیت که می‌توان آن را بدون سیم‌های درهم و برهم استفاده کرد، به معنای گره خوردن کمتر، حجم کمتر و تجربه‌ای فراگیرتر است.
یک اشکال این است که اینترفیس ها از نظر دامنه محدود باقی می مانند. Yu از 30 رایحه مختلف استفاده کرد که برای بوی متمایز و قابل تشخیص آنها مانند رزماری و دوریان انتخاب شده بودند. اما بسیاری از عطرهای واقعی کمتر به یاد ماندنی هستند و ممکن است آنقدرها قابل تشخیص نباشند. علاوه بر این، مولدهای بو مینیاتوری هنوز برنامه ریزی نشده اند تا با هدست های واقعیت مجازی موجود به راحتی کار کنند. بروکس می‌گوید: «سخت است که بگوییم چگونه این کار در یک رابط تجاری کار می‌کند.
یو می‌گوید گام‌های بعدی شامل آزمایش مکانیسم‌هایی برای انتشار بوها در لحظه مناسب است. او همچنین می‌خواهد آموخته‌های خود در مورد بو را در کشف نحوه معرفی طعم در واقعیت مجازی شروع کند. شاید روزی بتواند تجربه گاز گرفتن یک آب نبات شکلاتی با طعم چای سبز را تکرار کند.