سفر من به زوزالو ساده نبود. قطار ساعت 3 صبح من به فرودگاه کنسل شد و پروازم با تاخیر انجام شد. هوا برای فرود هواپیما در مونته نگرو خیلی بد بود، بنابراین ما را به کشور همسایه کرواسی هدایت کردند. یک تاکسی، یک قایق و یک کالسکه گلف طول کشید تا به آپارتمان من در این «جامعه شهر پاپ آپ» در استراحتگاهی در ساحل دریای آدریاتیک رسید.
زوزالو زاییده فکر ویتالیک بوترین، خالق ارز دیجیتال اتریوم است. اما سازمان دهندگان این رویداد تاکید می کنند که این یک تلاش مشترک است. یکی از سازمان‌دهندگان، Janine Leger، که در پلتفرم بلاک چین Gitcoin کار می‌کند، می‌گوید که تیم می‌خواهد زوزالو یک جامعه غیرمتمرکز و بدون سلسله مراتب باشد.
لگر به من گفت که فقط افرادی دعوت شده بودند که وضعیت گرا نیستند. افرادی که مناسب نبودند، یا کسانی که شرکت کنندگان را آزار می دادند، برای بسته بندی فرستاده شدند. او گفت: “یک نوار بسیار بالا برای ورود و یک نوار کم برای خروج وجود داشت.” همانطور که ما صحبت می کردیم، لجر به وضوح گفت که از حضور من خوشحال نیست. وقتی از او پرسیدم که مهمترین رویداد برای او چیست، او به من گفت که عدم پوشش رسانه ای است. من این تصور را داشتم که زوزالو، با وجود همه فقدان ادعای وضعیت طلبی، یک رویداد بسیار منحصر به فرد است.
این استراحتگاه خود یک توسعه لوکس است که حدود یک دهه پیش از ابتدا ساخته شده است. آنچه اخیراً یک خط ساحلی وحشی بود، اکنون شامل حدود یک میلیارد یورو آپارتمان و هتل است که در حدود 2.7 میلیون مایل مربع زمین، عمدتاً تپه های شیب دار، چیده شده اند.
همه چیز فوق العاده تمیز بود و بسیار شیک بود. در مدت اقامتم حتی یک تکه بستر یا حتی حشره ای ندیدم. استراحتگاه بسیار برای ثروتمندان طراحی شده است. شرکت‌کنندگان در زوزالو می‌توانند با استفاده از کالسکه‌های گلف رایگان، که توسط کارمندان استراحتگاه که می‌توانند از طریق واتس‌اپ احضار می‌شوند، به اطراف بروند.
من فقط برای چند روز بازدید کننده زوزالو بودم. ساکنان دو ماه می مانند. هر هفته از این رویداد موضوع متفاوتی دارد، از زیست شناسی مصنوعی گرفته تا کالاهای عمومی. من به موقع برای کنفرانس بیوتکنولوژی طول عمر رسیدم.
هیچ کد لباس توافقی در زوزالو وجود ندارد. برخی با کت و شلوار و برخی دیگر با شلوارک و دمپایی راه می رفتند. اما افراد زیادی بودند که لباس هایی با آرم، نام شرکت و شعارهایی بر تن داشتند. هر جا که رفتم، برچسب‌های «طولانی» را دیدم که روی کلاه، کیف، تاپ و لپ‌تاپ زده بودند. من افرادی را دیدم که تی شرت هایی پوشیده بودند که روی آن نوشته شده بود “مولکول”، “بگو برای همیشه”، و “من ژنوم خود را توالی و آنالیز کردم. تو چطور؟”