متاورس مکان بعدی برای بدشکلی بدن آنلاین است

این خبر خوبی برای متاوره نیست، جایی که آواتارها احتمالاً راه اصلی ارتباط و تعامل ما با یکدیگر هستند. نوئل مارتین، محقق حقوقی در دانشگاه استرالیای غربی و نویسنده مقاله‌ای در مورد متاورژن متا، دقیقاً چنین نگرانی‌هایی را مطرح می‌کند. «اگر افراد بتوانند آواتارهای انسان مجازی بیشواقعی سه بعدی خود را سفارشی کنند یا هویت دیجیتالی خود را تغییر دهند، فیلتر کنند و دستکاری کنند، [there is] او از طریق ایمیل گفت: پتانسیل نگران‌کننده‌ای برای تأثیر بدشکلی بدن، بدشکلی سلفی، و اختلالات خوردن … که استانداردهای زیبایی «غیرواقعی و دست نیافتنی» تولید می‌کند، به‌ویژه برای دختران جوان.

این ترس بی اساس نیست. فیس بوک به دلیل ساکت کردن تحقیقات داخلی که نشان می دهد اینستاگرام تأثیر سمی بر تصویر بدن دختران نوجوان دارد مورد انتقاد قرار گرفته است. گزارشی در وال استریت ژورنال نشان داد که تمرکز محتوای این برنامه بر بدن و سبک زندگی، کاربران را بیشتر مستعد ابتلا به بدشکلی بدن می کند. اما در متاورس، جایی که آواتارها راه اصلی برای ارائه خود در بسیاری از موقعیت‌ها خواهند بود، افراد آسیب‌پذیر می‌توانند فشار بیشتری را برای تنظیم ظاهر خود احساس کنند. و مارتین می‌گوید که آواتارهای قابل تنظیم در متاورس ممکن است برای «شعله‌ور کردن بی‌عدالتی‌ها و نابرابری‌های نژادی» نیز استفاده شوند.

سخنگوی Meta Eloise Quintanilla گفت که این شرکت از مشکلات احتمالی آگاه است: “ما از خود سوالات مهمی می‌پرسیم، مانند اینکه چقدر تغییرات منطقی است تا مطمئن شویم آواتارها یک تجربه مثبت و ایمن هستند.” مایکروسافت که اخیراً برنامه‌های متاورس خود را اعلام کرده است، همچنین در حال مطالعه استفاده از آواتار بوده است، اگرچه تحقیقاتش به شدت بر تنظیمات محل کار مانند جلسات متمرکز شده است.

چشم انداز آواتارهای متاورس برای بچه ها مجموعه دیگری از سوالات حقوقی و اخلاقی را ایجاد می کند. Roblox، پلتفرم بازی بسیار موفقی که بازار اصلی آن کودکان هستند، مدت‌هاست که از آواتارها به عنوان ابزار اصلی برای تعامل بازیکنان با یکدیگر استفاده می‌کند. و این شرکت ماه گذشته برنامه های خود را برای متاورس اعلام کرد. مدیر عامل و بنیانگذار دیوید بازوکی اعلام کرد که متاورس Roblox مکانی خواهد بود “که در آن باید هر کسی که می خواهید باشید.” تا کنون، آواتارهای Roblox بازیگوش بوده‌اند، اما بازوکی گفت که این شرکت به دنبال نمونه‌های کاملاً قابل شخصی‌سازی است: «هر بدن، هر صورت، هر مو، هر لباس، هر حرکت، هر ردیابی صورت، همه با هم جمع می‌شوند… ما تصور می‌کنیم که اگر این کار را به درستی انجام دهیم، شاهد انفجار خلاقیت نه تنها در میان سازندگان، بلکه در میان کاربرانمان نیز خواهیم بود.»

در نهایت، آواتارها نشان می‌دهند که ما چگونه می‌خواهیم دیده شویم. با این حال، هیچ برنامه‌ای برای اینکه چه اتفاقی می‌افتد، اگر و زمانی که همه چیز به ناچار اشتباه شود، وجود ندارد. این فناوری باید مسیر خوبی را طی کند و به اندازه کافی واقع بینانه بماند تا به هویت افراد وفادار بماند بدون اینکه سلامت روانی انسان های پشت آواتارها را تهدید کند. همانطور که پارک می‌گوید: «ما نمی‌توانیم… متاورژن را متوقف کنیم. پس باید عاقلانه آماده شویم.» اگر مقالات فیس بوک چیزی را نشان می دهد، این است که شرکت های رسانه های اجتماعی به خوبی از تأثیرات فناوری خود بر سلامتی آگاه هستند، اما دولت ها و شبکه های ایمنی اجتماعی در حمایت از آسیب پذیرترین قشر عقب هستند.

کرین خطرات آواتارهای واقعی تر را برای کسانی که ممکن است بدشکلی بدن داشته باشند را درک می کند، اما او می گوید قدرت دیدن خود در دنیای مجازی غیرقابل توصیف است. او می‌گوید: «برای من، لذت دیدن دقیق از خودم به این معناست که من تنها کسی نیستم که معتقدم وجودم معتبر است.» “این بدان معناست که تیمی از توسعه دهندگان نیز پتانسیل وجود من را به عنوان یک مرد می بینند.”