لیو و همکارانش که نتایج خود را در ژورنال Cell Stem Cell منتشر کردند، می‌گویند، اما طی 20 روز پس از انتقال، رشد بلاستوئیدهای میمون متوقف شد و به نظر می‌رسید که از هم جدا شده‌اند. آلفونسو مارتینز آریاس، زیست شناس رشدی در دانشگاه پومپئو فابرا در بارسلون، اسپانیا، می گوید: این نشان می دهد که بلاستوئیدها هنوز هم کپی کامل جنین های طبیعی نیستند. او می‌گوید در حال حاضر، «به وضوح کار نمی‌کند».
این ممکن است به این دلیل باشد که یک جنین معمولی از یک تخمک تولید می شود که سپس توسط اسپرم بارور می شود. مارتینز آریاس می‌گوید، یک بلاستوئید ساخته شده از سلول‌های بنیادی ممکن است ژن‌ها را مانند یک جنین طبیعی بیان کند، اما ممکن است چیزی حیاتی را که معمولاً از یک تخمک می‌آید از دست داده باشد.
همچنین این احتمال وجود دارد که اگر آزمایش روی میمون‌های بیشتری انجام می‌شد، تیم پیشرفت بیشتری را مشاهده می‌کرد. به هر حال، از 484 بلاستوئیدی که در روز هفتم در حال رشد بودند، تنها پنج مورد تا روز هفدهم زنده ماندند. چووا دسوزا لوپس می‌گوید که کاشت یک جنین برای کاشت در رحم کار دشواری است. او می‌گوید: «حتی وقتی IVF را در انسان انجام می‌دهید، یکی از تنگناهای باردار شدن است. “شاید اگر این کار را با 100 میمون انجام می دادید، دو میمون دارید که بیشتر باردار می شدند.”
مارتینز آریاس می‌گوید که زندگی میمون‌ها ارزشمند است، و چنین آزمایش‌های بزرگی احتمالاً اخلاقی تلقی نمی‌شوند.
یک جنین مدل
هیچ کدام از اینها به این معنی نیست که بلاستوئیدها مفید نیستند. آنها هنوز هم مدل خوبی از آنچه در مراحل اولیه رشد جنین در میمون ها و به طور بالقوه در انسان اتفاق می افتد ارائه می دهند.
محققان امیدوارند که بلاستوئیدهای میمون به ما کمک کند تا در مورد جنین انسان بیشتر بدانیم. ما در مورد اینکه چگونه اتحاد اسپرم و تخمک در نهایت منجر به رشد اندام‌ها و سیستم عصبی ما می‌شود و اینکه چرا گاهی اوقات ممکن است همه چیز اشتباه شود، اطلاعات کمی داریم. به طور کلی دانشمندان اجازه ندارند جنین انسان را بیش از 14 روز پس از لقاح در آزمایشگاه مطالعه کنند. و دستورالعمل‌های بین‌المللی اخیراً منتشر شده تأکید می‌کنند که بلاستوئیدهای انسانی هرگز نباید در فرد یا حیوان دیگری کاشته شوند.
ما می خواهیم توسعه انسانی را درک کنیم و انتقال بلاستوئیدهای انسانی بی خطر نیست [into people]ریورون می گوید. ما باید یک جایگزین پیدا کنیم. و نخستی‌های غیرانسانی نزدیک‌ترین خویشاوندان به انسان هستند.»
دانشمندان امیدوارند که این نوع تحقیقات بتواند بیشتر در مورد بارداری انسان به ما بگوید، از جمله اینکه چرا برخی افراد برای باردار شدن تلاش می کنند و چرا برخی از سقط ها اتفاق می افتد. از آنجایی که دانشمندان می توانند تعداد بی نهایت بلاستوئید تولید کنند، نیازی به تکیه بر حیوانات به عنوان اهداکنندگان جنین ندارند. نائومی موریس، که در موسسه کریک در لندن بر روی رشد جنین تحقیق می‌کند، می‌گوید: آنها می‌توانند داروها را بر روی صدها یا هزاران بلاستوئید به امید کشف راه‌هایی برای بهبود IVF آزمایش کنند.