این هفته مسابقه آهنگ یوروویژن (ESC) است، که برای کسانی که می دانند، یا خوب است یا بد. اما با این وجود در اروپا (و استرالیا) مشکل بزرگی است.
کشور برنده سال قبل معمولاً میزبان موسیقی چندملیتی است، اما امسال، علیرغم برنده شدن اوکراین، این رویداد در لیورپول انگلیس برگزار می شود. دلایل آن بدیهی است و با تداوم جنگ علیه روسیه و بریتانیا نایب قهرمان سال 2022 شد.
و به این ترتیب، رقابت به بریتانیا می رسد و همراه با آن چرخش معمولی از رنگ، سر و صدا، احمقانه و طغیان شادی از سوی صدها نفر از افراد درگیر در تولید و میلیون ها نفر در سراسر جهان است که در آن کوک می شوند.
هیچ چیز دیگری مانند آن وجود ندارد. به چیزی شبیه یک راهپیمایی غرور داخلی در مقیاس Live Aid فکر کنید و شاید بتوانید نزدیک شوید. تخمین زده می شود که 30000 نفر برای رویداد امسال به لیورپول سفر کنند که قرار است میلیون ها مخاطب آن را تماشا کنند و حدود 161 میلیون نفر مسابقه سال گذشته را از طریق تلویزیون و آنلاین تماشا کرده اند (از 183 میلیون نفر در سال 2021).
علیرغم همه اینها، علیرغم دستیابی به چنین مخاطبان بین المللی گسترده ای که به این نمایش اختصاص داده شده اند، تبدیل به یک نقطه داغ تبلیغاتی نشده است. اما برندها در حال بیدار شدن هستند.
طرح کلی مسابقه
برای کسانی که نمی دانند، مسابقه آواز یوروویژن توسط اتحادیه پخش کننده اروپا (EBU) سازماندهی می شود که شامل آثاری از کشورهای عضو آن است که عمدتاً در اروپا مستقر هستند. هدف مسابقه سالانه، رای دادن به یک آهنگ جدید است که هم عموم مردم و هم متخصصان موسیقی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و هر کدام از آنها از طریق یک فرآیند رای‌گیری پیچیده که تمام کشورهای رقیب را که هر کدام یک آهنگ را وارد می‌کنند، امتیاز می‌گیرد.
آهنگی که بالاترین امتیاز را از بین 37 فینالیست دریافت کرد، به صورت زنده در طول رویداد نمایشگاهی عصر شنبه اجرا می‌شود که به عنوان برنده و کشور برنده میزبان مسابقه در سال بعد تاج گذاری می‌شود.
هر آهنگ اغلب با نوعی ترفند اجرا می‌شود، اعم از لباس‌های استادانه، روتین‌های رقص، نورپردازی صحنه یا استفاده از شیرین کاری که باعث می‌شود مردم از قبل در مورد اجراکننده صحبت کنند و آنها را از بین جمعیت متمایز کند. همیشه این موسیقی نیست که می درخشد. این رویدادی است که توییتر برای آن ایجاد شده است و کاربران معمولاً نظرات بدی ارائه می دهند.