تاثیر سیاسی هیپ هاپ قابل مشاهده است. هیپ هاپ که بهعنوان وسیلهای برای تغییرات اجتماعی استفاده میشود، سالها جنجال برانگیخت و دامن زد. آهنگهای اولیه هنرمندانی مانند NWA یا توپاک شکور مضامینی مانند خشونت پلیس را به تصویر میکشید و اخیراً آهنگ «آرام» کندریک لامار به فریاد تجمع غیررسمی جنبش Black Lives Matter تبدیل شد.
اگرچه ممکن است به نظر برسد که هیپ هاپ یک رکن فرهنگی تثبیت شده است، اما کارهایی برای انجام دادن وجود دارد. برای مدت طولانی افرادی که مسئول ایجاد و تداوم فرهنگ بودند، ثمره کار خود را درو نمی کردند.
به عنوان مثال، زمانی که رولینگ استون فهرستی از پردرآمدترین نوازندگان در سال 2021 را تهیه کرد، تنها یکی از آنها رنگین پوست بود. در سال 2018، ثبت شد که صنعت هیپ هاپ 21.7 درصد از کل مصرف صنعت موسیقی در ایالات متحده را به خود اختصاص داده است و از موسیقی کانتری به عنوان دومین سبک موسیقی پرمصرف در ایالات متحده پیشی گرفته و 27.7 درصد از کل فروش آلبوم را به خود اختصاص داده است. اما، حتی با وجود رکوردشکنیها، باز هم این حس آشکار وجود دارد که کارهای بیشتری برای انجام دادن وجود دارد و تنها اهمیت پنجاهمین سالگرد هیپ هاپ را بیشتر میکند.
استثمار در مقابل همکاری
انقلاب باید تأمین مالی شود، و این برای گسترش تأثیر هیپ هاپ نیز صادق است. دیگر کافی نیست که این هنرمندان را بدون جبران منصفانه، کنترل خلاقانه و شناسایی مناسب در مقابل دوربین قرار دهیم. تأثیر اجتماعی و فرهنگی بدون خلاقانی که آن را تداوم می بخشند چیزی نیست و تنها راه برای ارج نهادن به این ژانر، قرار دادن بیشتر آن ذهن ها در صندلی راننده است زیرا هیچ کس نمی داند چگونه بهتر از مخترعان اختراع را بفروشد.
آینده بازاریابی و هیپ هاپ در مورد استثمار نیست، بلکه در مورد همکاری است. اگر بازاریاب ها بتوانند با صدای هیپ هاپ، جدید و قدیمی همکاری کنند، تاثیر این ژانر تنها در سال های آینده بیشتر خواهد شد.