افغانستان ثابت کرد که حملات هواپیماهای بدون سرنشین شکست خورده است

اما آنچه که شایعات و گزارشگران به آن اشاره نکردند این بود که شگفتی واقعی حضور عمومی حقانی نبود-این بود که او اصلاً ظاهر می شد: چندین بار در دو دهه گذشته ، ارتش آمریکا تصور کرد که آنها را کشته اند. او در حملات هواپیماهای بدون سرنشین

روشن است که حقانی زنده و سالم است. اما این س questionالی روشن را مطرح می کند: اگر خلیل الرحمان حقانی در آن حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا کشته نشد ، چه کسی کشته شد؟

پاسخ معمول بیهوده “تروریست ها” است ، پاسخی که اکنون توسط بالاترین سطوح دولت امنیتی ایالات متحده نهادینه شده است. اما روزهای پایانی خروج آمریکا از افغانستان نشان داد که الزاماً درست نیست. به عنوان مثال ، یک روز پس از حمله به سربازان در فرودگاه پرجنب و جوش کابل ، ایالات متحده با یک حمله پهپادی “هدفمند” در پایتخت پاسخ داد. پس از آن مشخص شد که در این حمله 10 نفر از اعضای یک خانواده کشته شدند که همگی غیرنظامی بودند. یکی از قربانیان به عنوان مترجم ایالات متحده در افغانستان خدمت کرده بود و ویزای ویژه مهاجرت آماده بود. هفت قربانی کودک بودند. این با داستان موفقیت کلی دولت بایدن در ابتدا مطابقت نداشت.

با این اعتصاب ، اتفاق متفاوتی رخ داد. سالهاست که بیشتر عملیات هوایی ایالات متحده در مناطق دور افتاده و روستایی صورت می گیرد که در آن حقایق کمی قابل تأیید است و افراد زیادی نمی توانند به محل حادثه بروند.

اما این اعتصاب در وسط پایتخت کشور صورت گرفت.

روزنامه نگاران و محققان می توانند از این سایت دیدن کنند ، به این معنی که آنها می توانند به راحتی هر چیزی را که ایالات متحده ادعا می کند بررسی کنند-و آنچه در واقع اتفاق افتاده بود به زودی روشن شد. ابتدا ، شبکه های تلویزیونی محلی افغانستان ، مانند طلوع نیوز ، اعضای خانواده قربانیان را نشان دادند. با توجه زیاد به خروج از افغانستان ، رسانه های بین المللی نیز شروع به ورود کردند. گزارش مفصل نیویورک تایمز واشنگتن را مجبور کرد ادعاهای قبلی خود را پس بگیرد. پنتاگون در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: “این یک اشتباه غم انگیز بود.”

در واقع ، آخرین حمله هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی در افغانستان شباهت شدیدی به اولین حمله آن داشت.

در واقع ، آخرین حمله هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا در افغانستان-آخرین اقدام خشونت آمیز مهم آن-بسیار شبیه به اولین حمله آن بود.

در 7 اکتبر 2001 ، ایالات متحده و متحدانش به منظور سرنگونی رژیم طالبان به افغانستان حمله کردند. آن روز اولین عملیات پهپادی در تاریخ انجام شد. یک هواپیمای بدون سرنشین Predator بر فراز استان جنوبی قندهار ، معروف به پایتخت طالبان ، که محل زندگی ملا محمد عمر ، رهبر عالی این گروه بود ، پرواز کرد. اپراتورها دکمه را برای کشتن عمر فشار دادند و دو موشک Hellfire را به سمت گروهی از ریش های افغان با لباس های گشاد و عمامه شلیک کردند. اما بعداً او در میان آنها یافت نشد. در حقیقت ، وی بیش از یک دهه از پهپادهای ادعایی دقیق فرار کرد و سرانجام به دلایل طبیعی در مخفیگاهی در فاصله چند کیلومتری پایگاه گسترده ایالات متحده جان سپرد. در عوض ، امریکا در تلاش برای کشتن او و همکارانش ، ردی از خون افغانستان باقی گذاشت.